கொற்றவை - கொடுங்கோளூர் கண்ணகி

கணவனின் படுகொலைக்கு மதுரையை அழிக்கும் கண்ணகி பற்றிய கதை சிலப்பதிகாரம். நீதி மறுக்கப்பட்ட கோவலனுக்காக ஒரு சிலம்பை கையிலேந்தி நீதி கேட்கிறாள் கண்ணகி. 'வண்ணச் சீரடி மண்மகள் அறியா' குணத்தவளான கண்ணகி எப்படி அவ்வாறு கோபம் கொண்டாள் என்று விளக்குகிறது கொற்றவை காவியம். 

திருமணத்துக்கு முன்னர் எங்கேயும் வெளியே செல்லாதவளான கண்ணகி, கோவலனை நம்பி மதுரை நோக்கிச் செல்கிறாள். தமிழ் கூறும் ஐவகை நிலங்களூடாக அவர்களின் பயணம் நடக்கிறது. கூடவே துறவியான கவுந்தியடிகளும் அவர்களுடன் துணைக்குச் செல்கிறார். 

கண்ணகியுடன் கூடவே செல்லும் நீலி என்னும் அணங்கு அவளுக்கு போகும் பாதைகளை விளக்குகிறது. அவள் கனவுகளுக்குள் புகுந்து வேறு உலகை காட்டுகிறது. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவளை தாய் தெய்வமாக, கொற்றவையாக மாற்றுகிறது. சிறுமை கண்டு பொங்குபவளாக மாறுகிறாள் கண்ணகி. 

மதுரை நகரை அடையும் முன்னரே, அங்கே நடக்கும் ஆட்சி பற்றி தெளிவாக தெரிகிறது. மன்னன் அமைச்சர் சொல் கேட்பதில்லை. வாளேந்திய காவல் படை மக்களைத் துன்புறுத்துகிறது. எந்த நியாயமும் இல்லாமல், குடிமூத்தோர் சொல் கேட்காமல் வாளே எல்லாவற்றையும் வெல்லும் என்கிறான் மன்னன். காவற்படையே நாட்டை ஆண்டு கொண்டிருக்கிறது. 

மாதவியுடனான வாழ்க்கையை மறந்து, செல்வம் அனைத்தையும் இழந்து கண்ணகி காலில் இருக்கும் சிலம்புகளை மட்டுமே ஆதாரமாக கொண்டு மதுரை வருகிறார்கள். அதே நேரம் அரண்மனையில் அரசியின் சிலம்பும் காணாமல் போகிறது. ஒரு சிலம்பை விற்க கோவலன் கடைவீதியில் பொற்கொல்லனைத் தேடி வருகிறான். அரசியின் சிலம்பு போலவே கண்ணகியின் சிலம்பும் இருப்பதால், தீர விசாரிக்காமல் கொல்லப்படுகிறான் கோவலன். 

படுகொலையை அறிந்த கண்ணகி இன்னொரு ஒற்றைச் சிலம்புடன் நீதி கேட்கிறாள். குற்றத்தை அறிந்த மன்னன் அப்பொழுதே இறந்து விழ, அரசியும் இறக்கிறாள். கொற்றவை கோலம் கொண்டு கண்ணகி மதுரையை அழித்த பின்னர் சேர நாடு நோக்கிச் செல்கிறாள். 

===

ஓரிடத்தில் மக்களை விலைக்கு வாங்கும் சந்தையில் கண்ணகியும், கோவலனும் புக நேர்கிறது. அதைப்பார்த்து கோவலன் பதறி 'நான் உன்னை இங்கே கூட்டி வந்திருக்கலாகாது. உன்மனம் என்ன பாடுபடும்' என்கிறான். ; கண்ணகி அதற்கு பதில் சொல்கிறாள்; 'அப்படி எல்லாம் ஒன்றும் இல்லை. அந்தப் பெண்டிர் தன் கணவர்களை நம்பி இருக்க வேண்டியதில்லை. ஒருவகையில் அதுவும் நல்லதுதான்'. கோவலன் அவளின் மனவோட்டம் அறிந்து தலை கவிழ்கிறான். 

'பயிரென்பதன் பொருட்டுப் பிறவெல்லாம் களையப்படும் மண்ணை மருதமென்றனர் மூதாதையர். பச்சை பொலிந்து தலைகுனிக்கும் ஒவ்வொரு செடிக்கும் இறந்த களைகளின் உதிரமே உணவு.' - இது  போல பல வரிகள் கொற்றவையில் கவிதையாக உள்ளது. 

அறமே தலையாயது என்று பாண்டிய நெடுஞ்செழியனின் அமைச்சர் கூற, "மறமன்றி இம்மண்ணில் அறம் இருக்க முடியாது" என்று கோப்பெருந்தேவி சொல்ல மன்னன் அதையே பின்பற்றுகிறான். இறுதியில் அறமே வெல்கிறது. 

===

சிலப்பதிகாரம் தோன்றிய தமிழ்நாட்டில் கண்ணகிக்கு கோவில்கள் இல்லை. மலையாள நாடான சேர நாட்டில் கண்ணகிக்கு கோவில்கள் உண்டு. முனைவர். வி. ஆர். சந்திரன் அவர்கள் எழுதி, எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் தமிழில் மொழிபெயர்த்த  'கொடுங்கோளூர் கண்ணகி' எனும் நூல் கண்ணகி கோவில் பற்றி விளக்குகிறது.  கொடுங்கல்லூர் அம்மை கண்ணகியாகவே வழிபடப்படுகிறாள். கையில் சிலம்புடன் சிலை உள்ளது. மேலும் பல பகவதி கோவில்கள் கண்ணகி கோவில்களே என்று சந்திரன் அவர்கள் கூறுகிறார். 

மலைவாழ் மக்களான குறும்பர்களே கண்ணகியை முதலில் கண்டதாக சிலப்பதிகாரம் கூறுகிறது. கொடுங்கல்லூர் அம்மைக்கு 'குறும்பா தேவி' என்ற பெயரும் உண்டு. மீன மாதம் நடக்கும் பரணித் திருவிழாவில் இவர்களுக்கு முக்கிய இடம் உண்டு. முன்பு குறும்பாடு என்னும் செம்மறியாட்டை பலி கொடுக்கும் வழக்கமும் இந்த கோவிலில் இருந்திருக்கிறது. 

முற்காலத்தில் வஞ்சி என்னும் பெரிய ஊராக இருந்துள்ளது கொடுங்கல்லூர். போர்களை மிகப்பெரிய அளவில் சந்தித்த இடமாக வஞ்சி இருந்த்துள்ளது என்று குறிப்பிடுகிறார் முனைவர் சந்திரன். 

கொற்றவை நாவலுடன் சேர்த்து வாசிக்கப்பட வேண்டியது 'கொடுங்கோளூர் கண்ணகி' புத்தகம். 

படையல் - ஜெயமோகன்

மதுரையை நாயக்க மன்னர்கள் ஆண்ட காலத்தை களமாக வைத்து ஜெயமோகன் எழுதிய சிறுகதைகள் அடங்கிய தொகுப்பு படையல். மராட்டியர்கள், முகலாயர்கள் மற்றும் ஆங்கிலேயர்கள் என தொடர்ந்து படையெடுப்பு நடத்திய காலம். நாயக்கர் ஆட்சி சிறப்பாக நடந்தாலும் தொடர்ந்த போரின் விளைவாக அதிகாரத்தை கைப்பற்ற போராட்டம், அதிக  வரி என மக்கள் சந்திக்கும் இன்னல்கள் அதிகம். இந்தத் தொகுப்பில் ஜெயமோகன் ஆறு கதைகளை எழுதியுள்ளார். 

கந்தர்வன் 

மழை இல்லாமல் விளைச்சல் இல்லாமல் இருக்கிறது. ஆனால் அரசோ வரியை அதிகப்படுத்திக் கொண்டே செல்கிறது. விளைச்சல் இல்லாத காலத்தில் வரியை எப்படி கொடுப்பது எனத் தெரியாமல் மக்கள் திணறுகிறார்கள். மன்னனிடம் சொல்லலாம் என்றால் சுத்தியிருந்த அமைச்சர்களும், அதிகாரிகளும் மன்னன் அருகில் நெருங்க விடவே இல்லை. ஓலை கொண்டு செல்லும் நபர்களைத் தண்டித்தும், சில ஆட்களை கொன்றும் விடுகிறார்கள். 

மிகுந்த பக்தியுள்ள நாயக்க மன்னன் நல்லவன் தான். குறைகளை சொன்னால் வரியைக் குறைப்பான். ஆனால் அவனைச் சந்திக்க சுற்றி இருப்பவர்கள் விடுவதில்லை. எனவே ஊர்த் தலைவர்கள் சேர்ந்து மன்னன் முன்னால் யாராவது கையில் ஓலையுடன்  விழுந்து தற்கொலை செய்ய வேண்டும் எனச் சொல்கிறார்கள். பின்னர் மன்னன் நிச்சயம் காது கொடுத்து கேட்பான். 

தாய்தந்தை இல்லாமல் கோவிலில் வளர்ந்து வரும் அணைஞ்ச பெருமாளிடம் சொல்கிறார்கள். நல்ல உடற்கட்டுடனும், தைரியமும் உள்ள அவன் சரியென்கிறான். மன்னன் கோவிலுக்கு வரும்போது கோபுரத்தில் இருந்து விழ வேண்டும் என்பது திட்டம். வரியே கட்டாத  அவன் விழுந்தால் பிரச்சினை வருமென்பதால் அவனை அந்த ஊரில் அரிசிக்கடை வைத்திருக்கும் முருகப்பன் எனச் சொல்லிவிடலாம் எனத் தீர்மானிக்கிறார்கள். 

முருகப்பன் தன் மனைவி வள்ளியம்மையை திட்டிக்கொண்டே இருக்கிறான். கோவிலில் இருக்கும் அணைஞ்ச பெருமாளை அவள் நினைத்துக்கொள்வதாக எண்ணித் திட்டுகிறான். நல்ல திடகாத்திரமாக இருக்கும் அணைஞ்ச பெருமாளை ஊரில் உள்ள எல்லாப் பெண்களும் தான் கண்கொண்டு பார்க்கிறார்கள்.  திரும்ப திரும்ப அவன் பெருமாளுடன் தொடர்பு படுத்தி பேசுவதால், "அதனால் என்ன" என்று கேட்கும் வள்ளியம்மையை அவன் அடித்தும் விடுகிறான். 

திட்டமிட்டபடி அணைஞ்ச பெருமாள் கோபுரத்தில் இருந்து மன்னன் முன் வீழ்ந்து உயிர் துறக்கிறான். ஒரு கந்தர்வன் பறந்து வருவது போல கீழே வந்து மரணிக்கிறான். மன்னன்  அவன் கையில் இருந்த ஓலையை வாங்கிப் பார்த்து, இவனுக்கு இறுதி மரியாதையை சிறப்பாகச் செய்யுங்கள், மற்ற விஷயங்கள் கண்டிப்பாக விசாரிக்கப்படும் என்று சொல்லிவிட்டு திரும்பிச் செல்கிறான். அவன் வீர மரணம் அடைந்ததால் கல் நட்டு வழிபட வேண்டும் என்று சொல்கிறார்கள் அவனின் கூட்டத்தார். இறந்தது முருகப்பன் என்பதால் அவன் மனைவி வள்ளியம்மையை கூட்டி வருகிறார்கள். கதறிக்கொண்டே வரும் அவள், அணைஞ்ச பெருமாள் உடலைப் பார்த்ததும் திகைத்து நிற்கிறாள். உடலுக்கு சிதை மூட்டியதும் அவளும் உடன் சிதையில் குதித்து அவனைத் தழுவிக்கொண்டு இறக்கிறாள். முருகப்பன் ஊரைச் சேர்ந்தவர்கள் திகைத்து நிற்கிறார்கள். 

கோபுரத்தில் இருந்து விழுந்தவன் எறிமாடனாகவும், அவனுடன் சிதையேறிய மனைவி உடன் நின்ற நங்கையாகவும் கோவில் கொண்டு மக்களால் வணங்கப்படுகிறார்கள். 

யட்சன் 

கந்தர்வன் கதையின் தொடர்ச்சியாக யட்சன் கதை. இப்பொழுது இறந்தது முருகப்பன். ஆனால் அவன் உயிரோடு இருக்கிறான். மனைவி சிதையேறிவிட்டாள் என்பதை அறிந்து திகைக்கிறான். அவன் ஊரைச் சேர்ந்த சிலர், 'நீ உயிரோடு இருப்பதால்  கோபுரத்தில் இருந்து குதிக்கச் சொன்னவர்களுக்கு பிரச்சினை வரும். எனவே அவர்கள் உன்னை கொன்று விடுவார்கள் ' எனச் சொல்லவும் அவன் பயப்பட்டு ஊரை விட்டு போய்விடுகிறான். 

முருகப்பன் போன இடத்தில் நன்கு சம்பாதிக்கிறான். தாசிப் பெண்டிருக்கு எல்லாப் பணத்தையும் செலவழிக்கிறான். பெண்டிர் தொடர்பால் தொழு நோயாளி ஆகி, பின்னர் யாரும் அவனை அண்டவிடுவதில்லை. முருகப்பன் பல வருடங்கள் கழித்து தன் மனைவி கோவில் கொண்டுள்ள ஊருக்கு வருகிறான். உடல் மெலிந்து ஆளே மாறிப் போயிருப்பதால் அங்கே அவனை யாருக்கும் தெரியவில்லை. எறிமாடனின் கோவிலில் அமர்ந்து கொண்டு 'கட்டியவன் நான் இருக்க. கண்டவனுக்கு தீப்பாஞ்ச சிறுக்கி உங்களுக்கு தெய்வமா?' என்று வணங்க வருபவர்களைத் திட்டுகிறான். கோவில் கொண்டு அமர்ந்துள்ள அணைஞ்ச பெருமாளையும் வள்ளியம்மையையும் கெட்ட வார்த்தைகளால் திட்டுகிறான். 

ஒருநாள் அவன் அங்கேயே இறந்தும் போகிறான். அவனுக்கும் அங்கே ஒரு கல்லை எதிரில் நட்டி விடுகின்றனர். எறிமாடனையும், தன் மனைவியையும் வெறித்துப் பார்த்துக்கொண்டு யட்சனாக எதிரில்  அமர்கிறான் முருகப்பன். 

எரிசிதை 

பெரிய ராணி மங்கம்மாவின் புதல்வன் இறந்துவிட, மருமகள் சின்ன முத்தம்மாள் கர்ப்பமாக இருப்பதால் அவளைக் கண்ணும் கருத்துமாக பாதுகாக்கிறார்கள். அவளோ யாரிடமும் எதுவும் பேசாமல், உணவையும் குறைத்துக் கொள்கிறாள். தன் வயிற்றில் இருக்கும் குழந்தையை நினைத்து அவள் மகிழ்வதும் இல்லை. பிள்ளை பிறந்த பின்னர் தன்னை சிதையேற்றி விடுவார்கள் என நினைத்து பயப்படுகிறாள். 

வேலைக்காரியான நாகலட்சுமியிடம் கொஞ்சம் நெருங்கி பேசுகிறாள். ராணி படும் இன்னல் கண்டு தேற்றுகிறாள். ராணியின் கருவைக் கலைக்கவும் வேலைக்காரி மூலம் முயல்கிறார்கள். நாகலட்சுமியும் சின்ன முத்தம்மாளிடம் சென்று, இந்த மருந்தைக் குடித்தால் உங்களுக்கு எல்லாவற்றிலுமிருந்தும் விடுதலை என்கிறாள். சரி நான் அப்புறம் குடிக்கிறேன் என்று வாங்கி வைக்கிறாள் ராணி. ஆனால் அந்த இரவு அவளுக்கு வரும் ஒரு கனவின் மூலம் அந்த திட்டம் முறியடிக்கப்படுகிறது. தாய்மை வெல்கிறது. 

====

இத்தொகுதியில் உள்ள மற்ற கதைகளான படையல், மங்கம்மா சாலை மற்றும் திரை ஆகிய கதைகளும் முக்கியமானவை. திரை கதையில் ராணி மீனாட்சி தாயுமானவர் மேல் கொண்ட விருப்பு பற்றி பேசுகிறது. திருச்சியை விட்டு சென்றுவிடும் அவரை திரும்ப வரவழைக்க ராணி விரும்புகிறார். அதற்கு தூதனையும் அனுப்புகிறார். அவன் மூலம் கதை சொல்லப்படுகிறது. அவர் திரும்ப வர மறுத்துவிடுகிறார். ராணி மீனாட்சி சந்தா சாகிப்பின் நயவஞ்சக படையெடுப்பால் இறக்கிறார். 

கள்வர்களும் கொலைகாரர்களும் உள்ள சாலையை ராணி மங்கம்மா எப்படி மாற்றினார் எனச் சொல்கிறது மங்கம்மா சாலை கதை. திறமை வாய்ந்த கள்வர்களை கொல்வது சுலபமில்லை என அறிந்து ராணி தன் படையுடன் சென்று எப்படி அவர்களை தன் ஆட்சியில் கீழ் கொண்டுவந்தார் என விவரிக்கிறது. 

இந்து ஞானம் ஓர் எளிய அறிமுகம் - க்ஷிதி மோகன் சென்

க்ஷிதி மோகன் சென் சமஸ்கிருத வல்லுநர். தாகூரும் அவரும் நெருங்கிய நண்பர்கள். தாகூரின் அழைப்பை ஏற்று சாந்தி நிகேதனில் சேர்ந்து பணியாற்றி பங்களிப்புச் செய்தவர் சென். ஒரு ஆய்வாளராக அவர் எண்ணற்ற நூல்களை எழுதி இருக்கிறார். ஆங்கிலத்தில் இந்து மதம், அதன் ஞானத் தொடர்ச்சி பற்றி நூல்கள் இருந்தாலும், அவை பெரும்பாலும் புராணக்கதைகளை விவரிப்பதாக உள்ளது. எனவே, இந்து ஞானம் பற்றிய அறிமுகமாக சிறு நூலை வங்காள மொழியில் எழுதுகிறார். அதை ஆங்கிலத்தில் அவரின் பேரன் பொருளாதார அறிஞர் அமர்த்தியா சென் மொழிபெயர்ப்பு செய்துள்ளார்.

மிகச் சிறிய நூலாக இருந்தாலும், அதற்குள் எவ்வளவு சொல்ல முடியுமோ அவ்வளவையும் சொல்லிச் செல்கிறார் சென். சில இடங்களில் விரிவாக சொல்லிக்கொண்டு அடுத்த பகுதிக்கு செல்கிறார். ஒரு சிறந்த அறிமுகப் புத்தகம் இந்நூல்.

மூன்று பகுதிகளாக இந்நூல் உள்ளது.  இந்து மத தோற்றம், வேதங்கள், பழக்க வழக்கம், உபநிடதங்கள், ஆறு தரிசனங்கள், வங்காள பால்கள்(baul) மற்றும் சைவ சித்தாந்தம் போன்ற மற்றைய போக்குகள், தற்கால அறிஞர்கள் பங்களிப்பு என்று விளக்குகிறார் சென். இந்நூலின் மூன்றாம் பகுதியில் முக்கியமான உபநிடத வாக்கியங்கள் இடம்பெற்றுள்ளது.

உபநிடதங்கள் எழுதப்பட்ட காலத்துக்குப் பின்னரே பவுத்தம், சமணம் போன்ற மதங்கள் தோன்றி, உபநிடத ஞானத்தைப் பகிர்ந்து கொண்டன என்று சொல்கிறார் சென். இந்தியாவில் தோன்றிய புத்த மதம், இங்கே மறைந்து விட்டது என்பதில் உண்மையில்லை. புத்த மதத்தின் கொல்லாமை போன்ற சில தரிசனங்கள் இந்து மதத்தில் தொடர்ந்து இயங்கி வருவதைச் சுட்டிக் காட்டுகிறார். 

வங்காளத்து பால் மரபு மற்றி சொல்லும் சென், அவர்களின் பாடல்களில் உள்ள கருத்துக்களை பகிர்கிறார். ஒரு நாடோடி மரபு போல் பால்கள் செயல்பட்டாலும் இந்து ஞானத்தின் ஒரு மரபாக ஏற்றுக்கொள்கிறார். 'தோட்டத்துக்குள் புகுந்த ஒரு பொற்கொல்லன், அங்கே இருக்கும் தாமரையை தன் உரைகல்லில் உரசியே மதிப்பிடுவான்' எனும் கருத்தாழம் மிக்க பால்களின் பாடல்களை குறிப்பிடுகிறார். கபீர், சூஃபி போன்ற மரபுகளைப் பற்றியும் குறிப்பிடுகிறார்.

ஆறு தரிசனங்கள் அத்தியாயத்தில் ஒவ்வொன்றைப் பற்றியும் மிகச் சிறப்பாக எடுத்துரைக்கிறார். ஒன்று பொருளே முதலில் இருந்தது என்கிறது. மற்றொன்று எல்லாமே அணுக்களால் ஆனது என்று சொல்ல, இன்னொரு தரிசனமோ யோகம் செய்து அவனை அறிய வேண்டும் என்கிறது. நியாய தரிசனமோ தர்க்க வாதம் கொண்டு கடவுளை அறிய முற்படுகிறது. வேதங்களின் பாடல்கள் மூலம் இறையை அறிய முயன்றனர். அதிலிருந்து கிளைத்த உபநிடதம், கீதை போன்றவை அதை மறுத்து பிரம்மத்தை முன்வைக்கிறது. அத்வைதம், துவைதம், தனி வழிபாடு என்ற போக்குகள். இப்படி இத்தனை போக்குகள் இருந்தாலும், அவை ஒவ்வொன்றும் முரண்பட்டாலும், எந்தவொரு பிரச்சினையும் இல்லாமல் இந்த நாட்டில் அவைகள் இயங்கி வந்தன. 'இது உண்மையில் இந்த சமூகத்தின் சகிப்புத்தன்மைக்கு சான்று. ஒன்றையொன்று சகித்துக்கொள்வதே நம்மைக் குழப்பத்தில் ஆழ்த்தாமல் ஞானத்தின் தாழ்களை திறக்கக்கூடும்' - என்கிறார் சென். 

இந்த நூலின் முக்கியத்துவம் உணர்ந்த ஜெயமோகன் தமிழில் மொழிபெயர்க்க வேண்டுமென சுனில் கிருஷ்ணனிடம்  சொல்லியிருக்கிறார். ஆயுர்வேத மருத்துவரான சுனில் கிருஷ்ணன் தமிழில் மொழிபெயர்க்க, சமஸ்கிருத பரிச்சயம் உள்ள  ஜடாயு - வேதங்கள், உபநிடத வரிகளைத் தமிழில் மொழிபெயர்த்துள்ளார். 

பின்தொடரும் நிழலின் குரல்

அன்புள்ள ஜெயமோகன்,

புத்தக கண்காட்சிகளில் பின்தொடரும் நிழலின் குரல் நாவலை வாங்க விரும்பியதுண்டு. ஆனால், பல வருடங்களாக வாங்கவேயில்லை. சென்ற கோவை புத்தக கண்காட்சியில், முதல் புத்தகமாக வாங்கி உங்களிடம் கையெழுத்தும் பெற்றுக்கொண்டேன். ஒரு நாவலை வாங்குவதற்கும், படிப்பதற்கும் தக்க தருணம் அமையவேண்டும் போலிருக்கிறது.

வாங்கின நாளிலிருந்தே படிக்கத்தொடங்கி, இப்பொழுதுதான் முடித்தேன். இத்தனை நாட்களில் கம்யூனிசம், ரஷ்யப்புரட்சி போன்றவை பற்றி அங்கங்கு கேள்விப்பட்டதுதான். பெரிதாக ஒன்றும் தெரியாமல் தான் இந்நாவலைப் படிக்கத் தொடங்கினேன்.

அருணாச்சலம், கே.கே.எம்.. எனத் தொடங்கிய நாவலில், வீரபத்ர பிள்ளை எழுதியதாக வரும் பகுதிகளைப் படிக்கும்பொழுது உண்மையிலேயே மனதில் குழப்பங்கள் தோன்றி குழம்பிப்போனேன். நாவலில் கடைசிப் பகுதியான ‘உயிர்த்தெழுதல்’ படித்த பின்னர்தான் அமைதி ஏற்பட்டது.

விவாதங்களும், சித்தாந்தங்களும் என எவ்வளவோ இருந்தாலும் அவை அறத்தைச் சார்ந்தே இருக்கவேண்டும். போர் என்றாலும் அது அறத்தின் பொருட்டே நிகழ வேண்டும். ‘அல்லற் பட்டு ஆற்றாது அழுத கண்ணீரன்றே செல்வத்தை தேய்க்கும் படை’ – அறமில்லையெனில் அது நிலைக்காது எனச் சொல்லும் இக்குறள் நாவலின் முதல் பக்கத்தில் இருந்ததற்கு, இறுதியில் விடை கிடைத்தது.

பால் சக்கரியாவின், ‘அன்னம்மா டீச்சர் பற்றிய நினைவுக் குறிப்புகள்’ என்ற கதையில், அன்னம்மா டீச்சர் இயேசுவை தம்பி என்றே அழைக்கிறார். திருமணமாகாமல் முதிய வயதில் இறக்கும் அன்னம்மா, ஒரு இளைஞனை சந்திக்கிறார். அந்த இளைஞன் இப்படிச் சொல்வதுடன் கதை முடிகிறது. “நன்றாக ஓய்வெடுத்துக்கொள் அக்கா. எனக்கு இன்றும் சக்தியொன்றும் இல்லை. நீ தளர்வுற்று விழும்பொழுது தாங்குவதற்காக மட்டுமே நான் வந்திருக்கிறேன்”. அந்த இளைஞன்தான் இயேசு என கதை முடியும்போது புரியும்.

அதுபோலவே இந்நாவலின் உயிர்த்தெழுதல் பகுதியில், இயேசு எளிமையாக வருகிறார். பகட்டான ஆடைகளோடு, கையில் செங்கோல் ஏந்திக்கொண்டு, புரவிகள் பூட்டிய தேரில் வருவார் என எல்லோரும் எதிர்பார்க்க, அதே கிழிசல் ஆடைகளோடு, காயங்களோடு தோன்றுகிறார். போரால் இறந்த குழந்தைகளை காட்டி, இதுதான் உன் கருணையா என அவர்கள் கேட்கும்பொழுது, அவர் சொல்கிறார்: “தண்டம் என்பது என் நீதியென்றால், இக்குழந்தையின் பொருட்டு இந்த உலகத்தை மும்முறை அழிப்பேன்”. இயேசு அப்படித்தானே இருக்க முடியும். தல்ஸ்தோய், பியோதர் தஸ்தயேவ்ஸ்கி, காந்தி, புகாரின் போன்றவர்களும் அப்படித்தானே. அவர்களால் அன்பையும், அறத்தையும் சார்ந்திருக்கவே முடியும்.

தோழர் கே.கே.எம்., வீரபத்ர பிள்ளை, அருணாச்சலம், பாஸ்கரன் என நாவலில் வரும் ஆண்கள் சித்தாந்தங்களுடனும், விவாதங்களுடனும் போராடிக் கொண்டிருக்க, நாகம்மை, எஸிலி போன்ற பெண்கள் எளிமையாக அறத்தை பேசுகிறார்கள். ஓரிடத்தில், ‘ஒரு முரடன் ஒரு குழந்தையை அடித்தே கொல்லப் போகிறான். அவனிடம் வாள் இருக்கிறது. நீ தடுத்தால் உன்னையும் கொல்வான். நீ பார்த்துக் கொண்டு இருப்பாயா? ‘ என அருணாச்சலம் கேட்க, நாகம்மை ‘நான் அவனைக் கடிச்சுத் துப்பிர மாட்டேன். நான் போனாலும் பரவாயில்லை.’ என்கிறாள். ‘உன் குழந்தை அநாதை ஆகிடுமே..’ என அருணாச்சலம் திரும்பவும் கேட்க, ‘என் குழந்தைக்கு தெய்வம் துணை’ என்கிறாள்.

மனிதர்களும் புனிதர்களும் பகுதியில், துறவியாகவும், சூதாடியாகவும் வரும் தல்ஸ்தோயுக்கும்

தஸ்தயேவ்ஸ்கிக்கும் இடையேயான உரையாடல் மிகச்சிறப்பு.

==

அன்புள்ள இளங்கோ

அவ்வப்போது வரும் வாசகர்கடிதங்கள் பின் தொடரும் நிழலின் குரலை எனக்கு மீளமீள நினைவுறுத்துகின்றன. நான் எதைக் கண்டடைந்தேன் என. நாவல்களினூடகக் கண்டடைந்தவற்றையே கட்டுரைகளின் வழியாகச் சொல்லமுயல்கிறேன். ஆனால் நாவல்களை வாசித்தவர்கள் கட்டுரைகளில் நான் அவற்றை ஒருபோதும் முழுமையாகவோ நிறைவாகவோ சொல்லவில்லை என்றே சொல்கிறார்கள். நன்றி

ஜெ

http://www.jeyamohan.in/102293#.WcEQMsig_IU

ரப்பர் - ஜெயமோகன்

ஜெயமோகன் எழுதிய முதல் நாவல் ரப்பர். ஓரிடத்தில், ரப்பர் மரங்கள் பற்றி இப்படிச் சொல்கிறது நாவல்;  "ரப்பர் மரம் தன் பக்கத்தில் எந்த ஒரு உயிரினத்தையும் வாழ விடாது. பறவைகள் வந்து கூடடையாது. தினம் தினம் ரப்பர் பாலை சொட்டிக் கொண்டு, பாலுக்காக அறுத்த காயங்களைக் கொண்டிருக்கும் ரப்பர் மரங்கள் ராணுவ வீரனைப் போல் அமைதியாக நின்று கொண்டிருக்கின்றன. நம் மண்ணுக்கான மரமில்லை, மற்ற மரங்களைப் போல நீரைச் சேமிப்பதில்லை."

***************

பொன்னுப் பெருவட்டர் படுக்கையில் இருக்கிறார். வாழ்ந்து முடித்த இந்த  தள்ளாத வயதில், இன்னொருவரின் உதவியோடு உயிர் வாழ்வதில் பெரும் கோபம் கொண்டவராக இருக்கிறார். முதுமையில், படுக்கையில் படுத்த பின்னர் எல்லா வயதானவர்களுக்கும் கோபம் வருவதுண்டு. ஒவ்வொன்றுக்கும், மற்றவர்களை எதிர்பார்த்திருக்க வேண்டியது ஒரு சுமை. இந்தக் கணமே, தான் இந்த உலகத்தை விட்டுச் சென்று விடலாகாதா என எண்ணுகிறார். தன்னைப் பார்த்துக்கொள்ளும் குஞ்ஞியிடம், விஷம் குடுத்து விடு என்று வேண்டுகிறார்.

இந்த வீடு, இந்த ரப்பர்  தோட்டம் எல்லாம் பொன்னுப் பெருவட்டரின் காலத்தில் அவரே உருவாக்கியது. வெறும் காடாக இருந்த அந்த நிலத்தில், ரப்பர் மரம் பயிரிட்டார். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக செல்வம் அவரைத் தேடி வந்தது. இப்பொழுது ஊரில் பெரிய பணக்காரக் குடும்பம் பெருவட்டர் குடும்பம். பெரியவரின் மகன் செல்லையாப் பெருவட்டர், சொத்துக்களை நிர்வாகம் செய்து வருகிறார். பேரன்கள் பிரான்சிஸ் மற்றும் லிவி.

செல்லையாப் பெருவட்டர், சில தொழில் முயற்சிகளில் கடன் பட நேர்கிறது. தன் தந்தை காலத்தில் சேர்த்து வைத்த சொத்துக்கள், எப்பொழுது வேண்டுமானாலும் விற்கப்படக் கூடும் என்று எண்ணுகிறார். பெரியவர் அதற்குள் இல்லாமலானால், இலகுவாக சொத்துக்களை விற்று விடலாம் என்று நினைக்கிறார் செல்லையாப் பெருவட்டர்.

மருமகள் திரேஸ் அழகி. அவளின் பழைய காதல், ஒரு அழகிய பகுதி கூட. ஆனால், ஆடம்பரத்தை விரும்பும் அவள், அந்தக் காதலை நிராகரித்து, பெருவட்டார் குடும்பத்துக்கு மருமகளாகிறாள்.   திரேஸ் மேல் லிவி கொஞ்சம் அன்பாக இருந்தாலும், பிரான்சிஸ் அவளை முற்றிலும் வெறுக்கிறான். அவளின் கேட்ட சகவாசம் தனக்குத் தெரியும் என்று அவளிடம் சொல்கிறான். மனைவியை, எதிர்க்க முடியாதவராக செல்லையாப் பெருவட்டர். 

அந்தக் காலத்தில் பெரிய பரம்பரையாக இருந்த அறைக்கல் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த தங்கம் என்னும் பெண் அவர்களின் வீட்டில் வேலை செய்து வருகிறாள். பெருவட்டரின் பேரன் லிவியால் அவள் கர்ப்பமாகிறாள். அதனால், தங்கம் தற்கொலை செய்து கொள்கிறாள். சொத்துப் பிரச்சினை, தங்கம் தற்கொலை என எதையும் பெரியவரிடம் சொல்வதில்லை.

இவர்களைப் போலில்லாமல், ஒரு தனி அடையாளமாக பிரான்சிஸ் நாவலில் வருகிறான். பெரிய பெருவட்டருக்கும் இவன் மேல் பாசம் அதிகம். குடி, தகாத உறவுகள் என அவன் இருந்தாலும், ஏதோ ஒன்றுக்கு கட்டுப்பட்டவன் போல நியாயத்தின் பக்கமே நிற்கிறான். இந்த சொத்துக்களை எல்லாம் இழந்தாலும் பரவாயில்லை, நிம்மதியாக இருந்தால் போதும் என நினைக்கிறான். அம்மா திரேசுடன், லிவியும் சேர்ந்து சொத்துக்களை விற்க வழக்கறிஞரை போய்ப் பார்த்ததை அறிந்து அவர்களைத் திட்டி அடிக்கிறான்.

படுக்கையில் இருக்கும் பெருவட்டரைப் பார்க்க வருகிறார் கங்காணி.  பெரியவர் கங்காணியும், பெரிய பெருவட்டரும் பழைய நண்பர்கள். இந்த நிலத்தில் ஒன்றாக வேலை செய்தவர்கள். இவ்வளவு வயதாகியும், நடமாடிக் கொண்டிருக்கும் கங்காணியைப் பார்த்ததும், அவரைப் போல தான் இருக்க முடியவில்லையே என ஏங்குகிறார் பெருவட்டர்.கங்காணியின் பேரன் லாரன்ஸ், ஒரு மருத்துவர். பெருவட்டருக்கு வைத்தியம் பார்க்க, ஒரு முறை சென்றிருக்கிறான்.

லாரன்ஸ் சில சமூக சேவைகளில் ஈடுபடுவதாகவும், முக்கியமாக ரப்பர் மரங்கள் பற்றிய தீமைகளை அறியாமல் அதைப் பயிரிட்டு வளர்த்து வரும் மக்களிடம், ரப்பரின் தீமைகள் பற்றிச் சொல்லப் போவதாக, பிரான்ஸிடம் தெரிவிக்கிறான். அவர்களுடன் இணைந்து தானும் செயல்படப் போவதாக பிரான்ஸ் அவர்களிடம் சொல்கிறான். பெரிய பெருவட்டரும், தன்னைப் பார்த்துக்கொள்ளும் குஞ்ஞிக்கென, ஒரு இடத்தை எழுதி வைத்துவிட்டு இறந்து விடுகிறார்.

***************

நம் நாட்டு மரங்கள் நிறைந்த காடுகளை அழித்து, ரப்பர் பயிரிட்ட பொன்னு பெருவட்டரிடம் கதை ஆரம்பித்து, ரப்பர் தோட்டங்களை அழிக்க நினைக்கும் அவரின் பேரன் பிரான்சிடம் வந்து முடிகிறது நாவல்.

ஈராறுகால்கொண்டெழும் புரவி

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் ஐந்து கதைகளும், ஒரு குறுநாவலும் கொண்ட தொகுப்பு 'ஈராறு கால் கொண்டெழும் புரவி'.

ஈராறு கால் கொண்டெழும் புரவி(குறுநாவல்):

சாஸ்தான்குட்டிப்பிள்ளை தமிழ் ஆசிரியர். பேறுகாலத்தில் மனைவி இறந்து விட, தனி மரமாகிறார். சித்தர் ஞானம், சித்தர்கள் பாடல் என்று தணியாத ஆர்வம். இரண்டு வேம்பு குசிச்களை மட்டும் வைத்துக்கொண்டு, நிலத்துக்கடியில் ஊற்றை எப்படி கண்டறிகிறார்கள் என்று யோசிக்கிறார். தள்ளாத வயதில், ஒரு மலை மேல் சென்று குடில் அமைத்து 'சாமியார்' என அறியப்படுகிறார். அங்கே அவர் நட்டு வைத்த மாமரம், வளர்ந்து ஒரு காய் கூட பிடிக்காமல் இருக்கிறது. கொஞ்ச வருடங்கள் கழித்து, ஊருக்கு வருகிறார். அங்கே தான் அறிந்த, ஞானமுத்தனின் மருகளிடம் நீர் அருந்தி உயிர் துறக்கிறார். அவரின் சாம்பலை அந்த மாமரத்தின் அடியில் போட்டவுடன், அந்த வருடம் முதல் மாமரம் காய்த்து தொங்குகிறது.

இந்நாவலைப் பற்றி ஜெயமோகன்:

"என் படைப்புகளிலேயே மிக முக்கியமான சிலவற்றில் ஒன்று என நான் நினைப்பது ஈராறு கால் கொண்டெழும் புரவி. சித்தர் ஞானம் என்பதன் மீதான ஒரு விளையாடல் அது. அர்த்தமற்ற விளையாட்டல்ல. பல்வேறு மூல நூல்களின் வரிகள் அதில் பகடியாக திருப்பப்பட்டுள்ளன. திரிக்கப்பட்டுள்ளன.  அந்த விளையாட்டு வெறும் கேலி அல்ல. என்னைப் பொறுத்தவரை அது ஒருவகை பொருள் கொள்ளலே. எல்லா வாசகர்களுக்கும் நூல்களும் மொழியும் மாறி மாறி கவ்வி ஆடும் அந்த விளையாட்டு பிடி கிடைக்காது போகலாம்."

சில வரிகள் நாவலில் இருந்து;

"ஓடுவது மண்ணிலன்னா என்ன, மண்ணுக்கு அடியிலண்ணா என்ன"

"மொத்தம் ரெண்டு பூலோகம் இருக்குதுன்னு ஒரு மண்புழு நெனச்சுட்டு. ஒண்ணு அது திங்கப்போற மண்ணு. இன்னொண்ணு அது தின்னு வெளிக்கெரங்கின மண்ணு"

"ருசிச்சது உம்ம பசி அய்யா. பசிக்கப்பால் உள்ள ருசியென்ன?"

அலை அறிந்தது:

வீடு வீடாகச் சென்று அத்தர் விற்கும் 'அத்தர் பாய்' பற்றிய கதை. அலை என்பது மேலேயும் போகும், கீழேயும் போகும். மேலே போன அலை கீழே இறங்க  வேண்டும் என்பது விதி. ஒரு காலத்தில், அத்தர் பாயின் தாத்தா மிகுந்த செல்வத்துடன் இருந்திருக்கிறார். ரம்ஜான் அன்று, சக்காத்து பணத்தை ஏழை மக்களுக்கு வாரி வீசிய குடும்பமாக இருந்திருக்கிறார்கள். அவ்வளவு செல்வாக்குடன் இருந்து, இப்பொழுது வீடு வீடாகச் சென்று அத்தர் விற்கும் பாய் சொல்கிறார்; 'அலை மேலேறினா கீழிறங்கணும்னு அல்லாவோட ஆணை.. கீழ எறங்குத நேரத்துல நாம வந்து பொறந்தாச்சு ... சக்காத்த வாரி எறிஞ்சு குடுத்த பாவத்துக்கு இன்னும் எத்தன தல மொற கஷ்டப்படணுமோ'.

களம்:

பாண்டவர்களுக்கும், கவுரவர்களுக்கும் அன்று அரங்கேற்ற நாள். தாங்கள் கற்ற கலைகளை அவர்கள் மன்றத்தின் முன்னால்  அரங்கேற்றிக் கொண்டிருந்தார்கள். நகுலன், பீமன் என முடிய.. துரோணர் அர்ச்சுனனை அழைக்கிறார். வில் விஜயனான அவன், பறந்து செல்லும் ஒரு குருவியின் தலையை வெட்டி வீழ்த்துகிறான் தனதம்பால். மகிழ்ந்த துரோணர் 'இவனைப் போல வில்லாளி யாருமே இந்தப் புவியில் இல்லை' எனக் கூற, அரங்கத்தினுள் கர்ணன் வருகிறான். பறந்து செல்லும் ஒரு குருவியின் ஒற்றைச் சிறகை அது அறியாமல் தன்  அம்பால் அறுத்து, கைக்கு கொண்டு வந்து தலைக்கு சூடிக் கொள்கிறான். அர்ச்சுனன் துடிக்கிறான். இருவரும் போர் புரிய முடிவு செய்கிறார்கள். கர்ணனின், குலம் என்ன என்று கேட்க, கோபம் கொண்ட துரியோதனன் 'இவன் என் நண்பன். எனக்குச் சொந்தமான அங்கத நாட்டுக்கு இவனை மன்னன் ஆக்குகிறேன்' என்கிறான்.

 அங்கே வரும் தேரோட்டி, தன் மகன் களத்தில் இருப்பதைப் பார்க்கிறான். கர்ணனிடம் மன்றாடி, போர் வேண்டாம் எனச் சொல்ல அவனும் சம்மதிக்கிறான். சூரியன் மறைந்ததால், சபை மரபுப் படி அரங்கம் கலைகிறது. அர்ச்சுனன், தர்மனிடம் "இவனைக் கண்டு நீங்கள் பயப் பட வேண்டாம். இவனை நாம் வெல்வோம்." எனக் கூற, தர்மனோ " தன் அறத்தால் இந்த சூதன் மகன் நம்மை நிரந்தரமாக வென்று செல்வான் தம்பி. இன்று அந்த சூதன் சம்மட்டியுடன் களத்துக்கு வந்த போது என் மனம் உவகை கொண்டது. நீயும் பீமனும் எல்லாம் உவகை கொண்டோம். ஆனால் அவன் ஒருகணம் கூட அவரை நிராகரிக்கவில்லை. அக்கணத்தில் விண்ணில் தேவர்கள் அவன் மேல் மலர் சொரிந்து விட்டார்கள்” என்கிறான்.

பழைய முகம்:

சினிமா உலகம் எப்பொழுதுமே மிகை அலங்காரத்தால் ஆனது. அந்த அலங்காரத்தை நீக்கி விட்டால், அவர்களுக்கும் காதல் உண்டு, பிள்ளைகள் உண்டு, பிரச்சினைகளும் உண்டு. தான் சிறு வயதில் பார்த்து வியந்த ஒரு நடிகையை சந்திக்க நேர்கிறது அதுவும் பாலியல் தொழில் புரிபவளாக. முதலில் அது தான் இல்லை என்று மறுக்கும் அவள்,  பின்னர் ஒத்துக் கொள்கிறாள். கூடப் பிறந்த சகோதரர்கள் தன்னை ஏமாற்றியது, கூட்டி வந்தவன் தன்னை ஏமாற்றிய கதை என எல்லாவற்றையும் சொல்கிறாள். கர்ப்பத்தை கலைக்கச் சொல்லி வாங்கிய அடிகள், பத்துக்கு மேற்பட்ட முறை கருக்கலைப்பு, கடைசியில் பிறந்த குழந்தைக்கு மூளை வளர்ச்சி குறைபாடு என போய்க் கொண்டிருக்கிறது அவள் வாழ்க்கை. இரவு முழுவதும் அவள் நடித்த பாடல்களைச் சளைக்காமல் கேட்டுக் கொண்டே இருக்கிறாள் அந்த நடிகை.

மன்மதன்:

சிற்பங்களைப் பார்க்க ஒரு கோவிலுக்குச் செல்கிறான் கிருஷ்ணன். அங்கே ஒரே ஒரு பெண் மட்டும் பூக் கட்டிக் கொண்டிருக்க, அவளின் பேரழகை வியந்து நோக்குகிறான். அவளிடம், 'சிற்பங்களைப் பர்ர்க்க வேண்டும்' எனச் சொல்ல ஓடிப் போகும் அவள் ஒரு ஆளைக் கூட்டி வருகிறாள். அந்தப் பெண்ணின் கணவன்தான் அவன். கண் பார்வை அற்ற ராஜூ. ராஜூ சிற்பங்களைப் பற்றி விளக்குகிறான். ஒவ்வொரு சிலையையும் கைகளால் தொட்டே, அதன் அற்புதங்களைப் பற்றிச் சொல்கிறான். கொஞ்ச நேரத்தில், அந்தப் பெண் தான் சந்தைக்குப் போவதாகச் சொல்லிக் கொண்டு போகிறாள். அவளிடம் சரி என்று சொல்லி விட்டு, மீண்டும் தொடர ஆரம்பிக்கிறான் மன்மதன் சிலையைக் காட்டி, "மன்மதன் கிட்ட எந்த ஆயுதமும் கெடையாது சார்..அந்தக் கரும்பு வில்லும்.. மலரம்பும் மட்டும்தான்".

அதர்வம்:

தனக்கு ஏற்பட்ட அவமானத்தைத் துடைக்க வழி தெரியாமல் தவிக்கிறான் பாஞ்சால நாட்டு மன்னன் துருபதன். அதர்வ வேதம் அறிந்த யாஜரை அணுகுகிறார்கள். தனக்கு ஏற்பட்ட அவமானத்தை அழிக்கும் வல்லமையோடு ஒரு மகள் வேண்டும் என்கிறான் மன்னன். முதலில் மறுக்கும் அவர்கள், அவனிடம் "குரோதம் உப்புபோல மன்னரே, அது தானிருக்கும் பாண்டத்தையே முதலில் அழிக்கும்" என்று சொல்லிப் பார்க்கிறார்கள். மன்னன் மனம் மாறுவதில்லை. இதுதான் நடக்கும் என்பதை அறிந்த அவர்கள், யாகத்துக்குச் சம்மதிக்கிறார்கள். யாகம் முடியும் தருவாயில், தேவதையின் அனுக்கிரகம்  இருப்பதாகவும், அவளே குழந்தையாக பிறப்பாள் எனச் சொல்கிறார் யாசர். நீரில் அவள் முகத்தை காட்டுகிறார். பேரழகும், கருணையும், விவேகமும் உடையவளாக அந்த பெண் குழந்தை தோன்றுகிறது. துருபதன் 'இவள் பெயர் திரௌபதி, இனி இவள்தான் பாஞ்சாலி…' என்று நடுங்கிக் கொண்டே நீரைத் தொட, பிம்பம் கலைகிறது. யாக குண்டத்தில் இருந்து அக்னி மேலெழுந்து கொண்டிருக்கிறது.

படங்கள்: இணையத்தில் இருந்து - நன்றி.

சிறுநுரை போல...

காமந் தாங்குமதி யென்பேர் தாமஃ

தறியுநர் கொல்லோ வனைமது கையர்கொல்

யாமெங் காதலர்க் காணே மாயிற்

செறிதுளி பெருகிய நெஞ்சமொடு பெருநீர்க்

கல்பொரு சிறுநுரை போல

மெல்ல மெல்ல இல்லா குதுமே.

(குறுந்தொகை, கல்பொரு சிறுநுரையார்)

***************

பிரிவை தாங்கிக்கொள்

என்பவர்கள்

தாங்கள் அதை

அறிந்தவர்கள்தானா ?

அத்தனை வல்லமை

உடையவர்களா ?

நான் என் தலைவனை காணேன்

என்றால்

துயர் நிரம்பிய நெஞ்சத்துடன்

நீர்விரிவிலிருந்து வந்து

கல்லில் மோதி மறையும்

சிறுநுரை போல்

மெல்ல மெல்ல இல்லாமலாவேன்.

- ஜெயமோகன், சங்க சித்திரங்கள்

விஷ்ணுபுரம் - ஜெயமோகன் (நாவல்)

விஷ்ணுபுரம் நாவல் பற்றி எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் அவர்களுக்கு ஒரு கடிதம் எழுதி இருந்தேன். விஷ்ணுபுரம் பற்றி நான் அறிந்த வரையில் அல்லது  படித்து புரிந்த வகையில் இந்த கடிதத்தை அவருக்கு எழுதி இருந்தேன். அவரும் பதில் எழுதி இருந்தார். நான் அவருக்கு எழுதியதும், அவருடைய பதிலையும் இங்கே கொடுத்துள்ளேன். 

**************************

அன்பின் ஜெயமோகன்,

நீண்ட நாட்களாக படிக்க வேண்டும் என்ற ஆவல் கொண்ட புத்தகம் விஷ்ணுபுரம். பல வருடங்களாக இணையத்தில் உங்களைத் தொடர்ந்து படித்து வந்த போதிலும், விஷ்ணுபுரம் படிக்கவே இல்லை.விஷ்ணுபுரம் மட்டும் அல்ல, இன்னும் கொற்றவை, பின் தொடரும் நிழலின் குரல், காடு.... என படிக்க வேண்டும். போன மாதம் விஷ்ணுபுரம் வாங்கி, இப்பொழுது படித்து முடித்து விட்டேன். இன்னும் பிரமிப்பு போகவில்லை, ஒரு கனவு உலகத்துக்குள் சென்று வந்தது போல இருக்கிறது.

அவ்வபொழுது வரும் கவிதையான வரிகள் படிக்கும் பொழுது நினைவில் இருக்கிறது. அடுத்த அத்தியாயம் போகும்பொழுது அது மறந்து விடுகிறது. திரும்ப திரும்ப படிக்க வேண்டும், நினைவில் நிறுத்த வேண்டும். "பூரணத்திலிருந்து, பூரணத்தை எடுத்த பிறகும் பூரணமே எஞ்சி இருக்கிறது" போன்ற வரிகள் மறப்பதில்லை.

விஷ்ணுபுரம் ஆரம்பிக்கும் பொழுதே, "சேயை அணையும் தாய் போல இந்த ஆறு படித்துறை தோறும் கை நீட்டிச் செல்கிறது", "இந்த மண்ணுக்கு உரிமைப்பட்ட எதையோ சுமந்து அலைகிறேன் போலும்" போன்ற வாக்கியங்கள் என்னை உள்ளே இழுத்து விட்டது. இரண்டாம் பாகத்தை கொஞ்சம் வேகமாகப் படித்தேன் என்றாலும், திரும்பவும் பொறுமையாகப் படித்து உள்வாங்க வேண்டும்.

எங்கள் வீட்டில் ஒரு சின்ன செம்பு சிலை இருக்கும். இரண்டு கை விரல்களைச் சேர்த்த அளவே உள்ள சிலை. இது எப்படி கிடைத்தது என்று  கேட்டால் , பாட்டியின் பாட்டி கிணற்றுக்குள் இறங்கி தண்ணீர் எடுத்துக்கொண்டு மேலே ஏறும்பொழுது, மேலிருந்து குடத்துக்குள் இந்த சிலை வந்து விழுந்ததாகச் சொல்வார்கள். அது உண்மையா, பொய்யா என்றெல்லாம் யோசிக்க முடியாது அல்லவா?. தொடரும் நம்பிக்கைகள் தானே, அடுத்த தலை முறைகளுக்கு கடத்த படுகிறது.

நாவல் கனவுகளில் மிதந்து கிடப்பது போல இருக்கிறது. நம்மையும் அந்த கனவுக்குள் இழுத்துக் கொண்டு போவது போல இருக்கிறது. நமக்கு முன்னர் வாழ்ந்த மாந்தர்கள், எவ்வாறு அடுத்த தலைமுறைகளில் தொன்மங்களாக மாறி விடுகிறார்கள்.. சித்திரை, திருவடி போன்றவர்கள் அதற்கடுத்த தலை முறைகளில் வணங்கத் தக்கவர்களாக மாறி விடுகிறார்கள். இப்படியே நாம் பார்க்கப் போனால், நம் ஊர்களில் கோயில் கொண்டுள்ள ஒவ்வொரு சிலைக்கு பின்னும் ஒரு வரலாறு இருக்க கூடும்.

பல்லாண்டுகளுக்கு முன்னர், அப்பம் சுட்டு அடுக்கி வைத்து வருவோர் போவோருக்கு எல்லாம் வழங்கிய் ஊரில், இப்பொழுது ஒரு பாட்டி அப்பம் சாப்பிட முடியவில்லை. ஆயிரக் கணக்கான யானைகளும், குதிரைகளும் நடந்த வீதிகள் இன்று வெறிச்சோடிக் கிடக்கிறது. இன்பம்/துன்பம், வெறுப்பு/விருப்பு என்பது போல ஏற்றமும் தாழ்வும் நடந்து முடிகிறது. பாகற்காய் குழம்புக்குள் வெல்லம் போட்ட பின்னர், கசப்பும் இல்லாமல், இனிப்பும் இல்லாமல் ஒரு சுவை கிடைப்பது போல.. எதுவும் தன்னை அணுகாமல் அந்த பெருமூப்பன் அல்லது விஷ்ணு சிலை நீண்டு கிடக்கிறது.

அதிலும் அந்த கரிய நாய். எல்லோரையும், எல்லாவற்றையும்   உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டே இருக்கிறது. எல்லாவற்றையும் விழுங்கிக் கொண்டு, மெதுவாக அந்தப் பக்கம் நகர்ந்து போகும் அந்த நாய், அது தான் காலத்தின் கரமா?.

அக்னி தத்தன், விஷ்ணுபுரத்துக்கு வந்து  இந்த பெரிய கோவிலை நிர்வாகம் செய்கிறான். சோனா நதியில், மூழ்க இருந்த அவனை ஒரு பெண் காப்பாற்றுகிறாள். பல தலைமுறைகள் கடந்து அக்னி தத்தனின் வாரிசான, வேத தத்தனும் பிரளய காலத்தில்  ஆற்றில் கிடக்கிறான்.. அவனைக் காப்பாற்றப் போகும் பெண் நீரில் அடித்துப் போகிறாள். அக்னி தத்தனின் வாரிசு, பிரக்ஞை இன்றி அப்படியே ஒரு பாறை போல கிடக்கிறான். பிரளய காலத்தில், அவன் சோலைப் பைத்தியமாக இருக்க வேண்டும் என்பது முன்பே முடிவு செய்யப்பட்டது அல்லவா?.

இரண்டாம் பாகத்தில் நடக்கும் தருக்கங்கள் மிக நன்றாக ஊன்றிப் படிக்க வேண்டும் போல் இருக்கிறது. அனைத்து பிரிவினரும், அவரவர் சார்ந்த பிரிவின் கொள்கைகள் பற்றி விவாதம் செய்யும் பொழுது, "ஞானம் தருக்கத்துக்கு அப்பாற் பட்டது" என்று சித்தன் சொல்லும் இடம் எனக்குப் பிடித்து இருக்கிறது.

விஷ்ணுபுரத்தை முழுமையாக படித்து விட்டேனே என்றால், இல்லை என்றே சொல்வேன். முக்கியமாக இரண்டாம் பாகத்தை வேகமாகப் படித்தேன். இன்னும் ஒரு இரண்டு முறை படிக்க வேண்டும் போல இருக்கிறது.

வேறொன்றும் சொல்லத் தோணவில்லை. எழுத எழுத வந்து கொண்டே இருக்கும் போல இருக்கிறது. விஷ்ணுபுரம் பற்றி வெளியான விமர்சனங்களை இணையத்தில் படித்த பின்னரே, நாவலைப் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

இவ்வளவு பெரிய நாவலை படைத்த தங்களுக்கு என் நன்றிகள்.

அன்புடன் 

இளங்கோ 

 

**************************

அன்புள்ள இளங்கோ

நன்றி.

உங்கள் வலைப்பூவையும் பார்த்தேன். விஷ்ணுபுரம் பற்றி நிறைய பேசி எழுதி விவாதித்துவிட்டோம் என்று ஒருபக்கம் நினைக்கையில் எங்கிருந்தோ ஒரு விரிவான கடிதம் முற்றிலும் புதிய வாசிப்புடன் வந்திருக்கும். நேற்றும் அப்படி ஒரு கடிதம். புரம் என்ற சொல் புருஷன் என்ற சொல்லில் இருந்து வந்தது. விஷ்ணுபுரம் ஒரு மனிதவாழ்க்கையின் குறியீடு. இளவயதின் கொண்டாட்டம் நடுவயதின் தத்துவத்தேடல் முதுமையின் சரிவு கடைசியில் மரணம் என அது செல்கிறது என்று அந்த கடிதம் எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. ஒரு படைப்பு ஒரு கட்டத்துக்குமேல் வாசகர்களால் கூட்டாக கற்பனைசெய்து உருவாக்கப்படுகிறது என நினைக்கிறேன். விவாதங்கள் அதன் விளைவுகள்

ஜெ

**************************

விஷ்ணுபுரம் புத்தகம் இணையத்தில் வாங்க : உடுமலை.காம்  

விஷ்ணுபுரம் 2012 விருது விழாவில்..

விஷ்ணுபுரம் விருது 2010 ல் எழுத்தாளர் ஆ.மாதவன் அவர்களுக்கும், 2011 ல் எழுத்தாளர் பூமணி அவர்களுக்கும் வழங்கப்பட்டது. 2012 ஆம் ஆண்டுக்கான விருது கவிஞர் தேவதேவன் அவர்களுக்கு, கடந்த சனிக்கிழமை(22/12/2012)  அன்று கோவையில் வழங்கப்பட்டது. 

விழாவில் இசை ஞானி இளையராஜா கலந்து கொண்டு விழாவைச் சிறப்பித்தார். அவரின் திரை இசையில் தோன்றிய பாடலான, 'மாசறு பொன்னே வருக..' பாடலுடன் விழா துவங்கியது. எங்கு இந்தப் பாட்டைக் கேட்டாலும், கொஞ்ச நாட்களுக்கு இந்தப் பாட்டை வாய் பாடிக் கொண்டே இருக்கும். அழகான இந்தப் பாட்டை, அழகாகப் பாடிய இரண்டு சிறுமிகளுக்கும் எனது வாழ்த்துக்கள்.

திரு. அரங்கசாமி அவர்கள் வரவேற்புரை வழங்க, எழுத்தாளர் நாஞ்சில் நாடன் அவர்கள் விழாவிற்குத் தலைமை தாங்கினார். இசை ஞானியை தான் முதன் முதலாக சந்தித்ததைப் பற்றியும், அதற்குப் பின்னர் அவரைப் பற்றியும் குறிப்பிட்டார் நாஞ்சில் நாடன். அவரின் உரையில், தேவதேவன் அவர்களின் இரண்டு கவிதைகளைப் பற்றிக் குறிப்பிட்டார். அதில் ஒன்று, கீழ்வரும் கவிதை;

ஒரு கர்ப்பிணிப் பெண்ணை
அவளின் தாயிடம்
ஒப்படைப்பது போல
உன்னை
இந்த மர நிழலில்
விட்டுவிட்டுப் போகிறேன்

(இந்தக் கவிதை எனது நினைவில் இருந்து எழுதுவது.. எழுத்துப் பிழையோ அல்லது சொற்களோ விடுபட்டிருந்தால்.. மன்னிக்கவும்).

இந்தக் கவிதையை நாஞ்சில் அவர்கள் சொன்னதும், எவ்வளவு பெரிய கவிதை என்றுதான் எனக்குத் தோன்றியது. ஒரு கர்ப்பிணிப் பெண்ணை அவளின் தாய் எப்படிப் பார்ப்பாள் என்று எனக்குத் தெரியும். இரண்டு அக்காக்களுடன் பிறந்து வளர்ந்ததால் இருக்கலாம். அது போல இந்த மரம் உன்னைப் பார்த்துக்கொள்ளும் என்பது.. எவ்வளவு பெரிய உண்மை. உண்மையில் சொல்லப் போனால், அந்த மன எழுச்சியை, அந்த மரத்தின் பிரமாண்டத்தை, இயற்கையின் முன்னால் நாம் எல்லோரும் குழந்தைகள் என்பதை.. என்னால் வார்த்தைகளில் எழுத முடியவில்லை. இனி எந்த ஒரு மரத்தைக் கண்டாலும், தேவதேவனின் இந்தக் கவிதை நிச்சயம் மனதில் வந்து போகும்.

 

பின்னர் பேசிய விமர்சகர் திரு.ராஜகோபாலன், 'சமூக அவலங்களுக்கு எதிராக.. தேவதவன் கவிதைகள் எழுதுவதில்லை. அவரின் கவிதைகள் அனைத்தும், அழகியல் சார்ந்தவை என்று ஒதுக்குபவர்கள் உண்டு. அழகியலை எழுதிய கவிஞர்களும் உண்டு. ஆனால், அவர்களுக்கும் தேவதேவன் அவர்களுக்கும் ஒரு முக்கிய வேறுபாடு உண்டு. மற்றவர்கள், பிரமாண்டமான இயற்கையின் முன்னால் நாம் ஒரு தூசு போன்றவர்கள் என்று கவிதை எழுதினால், தேவதேவனின் கவிதைகளில் அந்த தூசும் இந்தப் பிரமாண்டத்துக்கு இணையானது என்பதைக் காட்டுவார்..' என்று குறிப்பிட்டார்.


தொடர்ந்து திரு. மோகனரங்கன் அவர்கள் தேவதேவனின் கவிதைகள் பற்றி உரையாற்றினார். தொடர்ந்து மலையாளக் கவிஞர் கல்பற்றா நாராயணன் அவர்கள் தேவதேவனின் கவிதைகள் பற்றி மலையாளத்தில் உரையாட, கே.பி. வினோத் அவர்கள் தமிழில் மொழிபெயர்த்தார்.

அதற்குப் பின்னர் பேசிய இயக்குனர் சுகா அவர்கள், தனக்கும் கவிதைகளுக்கும் உள்ள தொடர்பைப் பற்றி பேசியவர், புதுக் கவிதைகள் என்றாலே என்னவென்றே தெரியாத தனக்கு, பிரமிளின்,
 
சிறகிலிருந்து பிரிந்த
ஒற்றை இறகு
காற்றின் தீராத பக்கங்களில்
ஒரு பறவையின் வாழ்வை
எழுதிச் செல்கிறது

என்ற கவிதையின் மூலம் புதியதொரு படைப்பை நோக்கி நகர்ந்தேன்.. என்று குறிப்பிட்டவர், 'ஜெயமோகன் தேவதேவன் பற்றிச் சொல்லும்போது, அவர் எழுதிய கவிதைகளைப் பற்றிச் சொன்னதை விட, தேவதேவன் என்ற மனிதரைப் பற்றி சொல்லியது அதிகம்' என்றார். மூத்த படைப்பாளிகளை அறிமுகப்படுத்தும் இது போன்ற விழாவை நடத்தும் எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் அவர்களுக்கு நன்றி தெரிவித்து தனது பேச்சை முடித்துக்கொண்டார் இயக்குனர் சுகா.

இசை ஞானி அவர்கள் பேசும்பொழுது 'திரு. ராஜகோபாலன் அவர்கள் பேசும்பொழுது கவிதைதான் முதலில் தோன்றியது எனக் கூறினார், ஆனால் இசைதான் முதலில் தோன்றியது, பின்னரும் இசைதான் தோன்றியது... அதற்குப் பின்னரும் இசைதான். பேசுவது இசை இல்லையா... இசை இல்லையா (இந்த இடங்களில் இசை போலவே பாடியவாறு சொல்ல.. ஒரே கை தட்டல்தான்).. எனவே இசைதான் எல்லாவற்றுக்கும் முதல்' என்று  கூறியவர், தேவதேவனின் கவிதைகள் உண்மையானது, அவரைப் போலவே என்று குறிப்பிட்டார்.

ஜெயமோகன் அவர்கள் பேசும்பொழுது, பால் சக்கரியாவின் கதை ஒன்றை மேற்கோள் காட்டிப் பேசியவர், தேதேவனின் கவிதைகளைப் பற்றி கூறினார். பின்னர் கவிஞர் தேவதேவன் அவர்கள் ஏற்புரை வழங்கினார். 'இந்த மேடையில், நான் அமர்ந்திருந்த நாற்காலி இப்பொழுது காலியாக இருக்கிறது, அது இன்மையில் இருக்கிறது.. இந்த அரங்கத்தில், உங்களுக்கு முன்னால் உட்கார்ந்திருப்பவர்களையும், பின்னால் உட்கார்ந்திருப்பவர்களையும் உங்களால் பார்க்க முடியாது'.. என்று கவிதையாகவே பேசியவர், தனது சிறு வயது பற்றியும்   'தன்னால் சில வரிகளைக் கூட நினைவில் வைத்துக் கொள்ள முடிவதில்லை.' என்றும் குறிப்பிட்டார்.


விழாவைத் தொகுத்து வழங்கிய திரு.செல்வேந்திரன் அவர்கள் நன்றி கூற, விழா மிகச் சிறப்பாக நிறைவுற்றது.

விழாவில் ஜெயமோகன் அவர்கள் எழுதிய 'ஒளியாலானது' புத்தகம் வெளியிடப்பட்டது. விஷ்ணுபுரம் விருதை இசை ஞானி இளையராஜா அவர்கள், கவிஞர் தேவதேவன் அவர்களுக்கு வழங்கினார்.

*******************************************

ஜெயமோகன் அவர்கள் தனது தளத்தில், தேவதேவனின் கவிதைகள் பற்றி எழுதும்பொழுது, அவரின் பல கவிதைகள் பற்றிச் சொல்லி இருந்தாலும் எனக்கு பிடித்த இரண்டு கவிதைகள்; 


’மரம் உனக்கு பறவைகளை அறிமுகப்படுத்தும்
அப்பறவைகள் வானத்தையும் தீவுகளையும்
வானமோ அனைத்தையும் அறிமுகப்படுத்திவிடும்’



’அசையும்போது தோணி
அசையாதபோதே தீவு
தோணிக்கும் தீவுக்கும் நடுவே
மின்னற்பொழுதே தூரம்... '

*******************************************

தேவதேவன் கவிதைகள் வலைத் தளம்:
தேவதேவன் கவிதைகள் 


விஷ்ணுபுரம் விருது 2012 – நிகழ்வுகள்
தேவதேவனின் கவிமொழி
தேவதேவனின் படிமங்கள்
தேவதேவனின் கவிதைகளை ரசிப்பது பற்றி…

படங்கள்:  ஜெயமோகன்.இன் தளத்திலிருந்து - நன்றி

கடைத்தெருவின் கலைஞன்

திரு.ஜெயமோகன் அவர்களின், ஆ.மாதவன் புனைவுலகு பற்றிய 'கடைத்தெருவின் கலைஞன்' படித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். அந்தப் புத்தகத்தில் இருக்கும் சிலவற்றை இங்கே பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.



திரு.ஆ.மாதவனிடம் ஜெயமோகன் பேசிக் கொண்டிருக்கும்போது, மாதவன் அவர்கள் சொல்லுவதாக;

'நாம கண்ணுக்குப் பட்டதை அப்டியே எழுத நினைக்கிற ஆளு. நாம நினைகப்பட்டதுக்கு யதார்த்தத்திலே எடமில்லை. வாழ்க்கை கண்ணு முன்னாலே ஓடிட்டு இருக்கு' என்றார். 'அதோ பார்த்தீங்களா?' என்று ஒருவரைக் காட்டினார். ஒரு ஆசாமி சபரிமலை பக்தர் கோலத்தில் சென்று கொண்டிருந்தார். 'அய்யப்பனாக்கும். விஷூவுக்கு மலைக்குப் போக மாலை போட்டிருக்கான். இந்த சாலைத் தெருவிலே பேரு கேட்ட கேடி. மூணு சீட்டும் முடிச்சவுப்பும் ஜோலி. குடி கூத்தி எல்லாம் உண்டு. மாசத்திலே எட்டு நாள் லாக்கப்பிலே உறக்கம். எடைக்கிடைக்கு ஜெயிலுக்கும் போவான். நாலஞ்சாளை குத்தியிருக்கான். ஆனா இப்பம் பார்த்தேளா... இந்தக் கோலம் சத்யமாக்கும். உண்மையிலேயே மன்சலிஞ்சுதான் மலைக்குப் போறான். பெரிய பக்திமான். இதை நாம் எப்படி புரிஞ்சுக்கிட முடியும்?. நாம இதைப் பதிவு பண்ணி வைக்கலாம். வாசகர்கள் அவங்க வாழ்க்கைய வெச்சு புரிஞ்சுகிட்டா போரும். அல்லாம நாமறிஞ்ச அரசியலை எல்லாம் அவன் மேலே கேற்றி வச்சா அது அசிங்கமா இருக்கும்.'


****************************************

ஒரு பக்கத்தில் திரு.ஜெயமோகன் எழுதியுள்ளது கீழே;

சமீபத்தில் கேரளத்தில் கவி என்ற ஊருக்கு மலைப்பயணம் சென்றிருந்தேன். பஷீர் என்ற நண்பர் காட்டு அட்டைகளை பற்றிச் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார். மழைக் காலத்தில் கோடிக் கணக்கான முட்டைகளில் இருந்து கோடிக் கணக்கான அட்டைப் பூசிகள் பிறந்து வருகின்றன. புல் நுனிகளில் பற்றி ஏறக் காத்திருக்கின்றன. அவற்றில் பல்லாயிரத்தில் ஒன்றுக்குக் கூட உணவு உண்ணும் வாய்ப்பு அமைவதில்லை. உடலே நாசியாக குருதி மணத்துக்குக் காத்திருந்து காத்திருந்து நெளிந்து நெளிந்து நாட்கள் செல்ல அந்த மழைக் காலம் முடிந்ததும் அவை வெயிலில் காய்ந்து சக்கையாகிப் புழுதியாகின்றன.

ஏதோ ஒன்று ஓர் உடல் மேல் தொற்றி ஏறுகிறது. அதன் பல்லாயிரம் சகாக்களுக்கும் அதற்கும் அளிக்கப்பட்டுள்ள அத்தனை உடல் நுட்பங்களும் அந்த ஒரு செயலுக்காகவே உருவானவை. அது குருதியை நீர்க்கச்செய்து வலியில்லாமல் உறிஞ்சுகிறது. பின்பு உதிர்ந்து விடுகிறது. உணவு உண்ண நேர்ந்தமையாலையே அதன் வாழ்க்கை முடிவுக்கு வருகிறது. அந்தக் குருதியில் அது முட்டைகளை நிரப்பிக் கொள்கிறது. ஆழ்ந்த மரணத்துயில். முட்டைகள் அதைப் பிளந்து வெளிவந்து மண்ணில் பரவி அடுத்த மழைக் காலத்துக்காக காத்திருக்கின்றன.

'இந்த அட்டைகளைப் பார்க்கையில் கடவுள் காட்டும் ஒரு வேடிக்கை போலத் தோன்றுகிறது' என்றேன். பஷீர் சிரித்துக் கொண்டு 'மனித வாழ்க்கை மட்டும் என்னவாம்?' என்றார். ஓர் அதிர்ச்சியுடன் எண்ணிக்கொண்டேன். ஆம், மனிதன் மட்டும் என்ன? அவன் படைத்த இந்த நாகரீகம், இந்த இலக்கியம், இந்தச் சிந்தனைகள், கலைகளுடன் அவன் மட்டும் என்ன பெரிய சாதனையை நிகழ்த்தி விட்டான்? எந்த அர்த்தத்தை அடைந்து விட்டான்? உடனே சாளைப் பட்டாணி என் நினைவுக்கு வந்தான்.

(குறிப்பு: ஆ.மாதவன் அவர்களின் 'எட்டாவது நாள்' குறு நாவலில் வரும் பாத்திரம் சாளைப் பட்டாணி.)

*********************************

கடைத்தெருவின் கலைஞன் - ஆ.மாதவனின் புனைவுலகு ஜெயமோகன் தமிழினி


மேலே உள்ள படம் உடுமலை.காம் தளத்தில் இருந்து. நன்றி
http://udumalai.com/?prd=%E0%AE%95%E0%AE%9F%E0%AF%88%E0%AE%A4%E0%AF%8D%E0%AE%A4%E0%AF%86%E0%AE%B0%E0%AF%81%E0%AE%B5%E0%AE%BF%E0%AE%A9%E0%AF%8D%20%E0%AE%95%E0%AE%B2%E0%AF%88%E0%AE%9E%E0%AE%A9%E0%AF%8D&page=products&id=8723

ஜெயமோகன் - கோவை வாசகர் சந்திப்பு

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் அவர்கள் கடந்த 23/01/2010 அன்று கோவையில் நடைபெற்ற அவருடைய வாசகர் சந்திப்புக்கு வந்திருந்தார். ஜெயமோகன் மற்றும் நாஞ்சில் நாடனை தவிர தெரிந்த முகம் எதுவும் இல்லை. ஆதலால் ஒரு ஓரமாக அமர்ந்து கொண்டு கவனித்தேன். எதாவது பிரச்சினை என்றால் ஓடுவதற்கு எளிதாக இருக்கும் என்பதால் ஓரமான இருக்கை.

சிறிது நேரம் கழித்து என்னை சுற்றியும் இருக்கையை போட்டு விட்டார்கள். கூட்டம் முடியாமல் நம்மை வெளியே விட மாட்டார்கள் என மனதிற்குள் பயம். நாம்தான் முகத்தில் எதையும் காட்டி கொள்ள மாட்டோமே !. சிறிது நேரம் கழித்து நாஞ்சில், ஜெயமோகன் என மேடைக்கு வந்தார்கள்.

வரவேற்பு முடிந்தவுடன், கேள்விகள் கேட்கப்பட்டன. கேள்வி கேட்டவர்கள் கேட்ட தொனியை பார்த்த பொழுது, 'ரூம் போட்டு யோசிச்சு இருப்பங்களோ' என தோன்றியது. இந்த கூட்டத்தில்தான் முதன் முதலாக கோவை ஞானி அவர்களை பார்த்தேன். இதுவரைக்கும் அவரை நான் பார்த்ததில்லை.

ஒரு சில கேள்விகளின் பதில்கள் புரிந்தன. சில கேள்விகளும், பதில்களும் புரியவில்லை. இது எனக்கு மட்டும்தான் இருந்திருக்கும் என நினைக்கிறேன். மார்க்சியம் பத்தி எல்லாம் ஒண்ணும் தெரியாது. நெறைய படிக்க வேண்டும் என தோன்றியது. மற்றவர்கள் கேட்ட கேள்விகளில் நான் கேட்க நினைத்த கேள்வி அடியோடு மறந்து விட்டது.

கூட்டம் முடிந்தவுடன் ஜெயமோகன் மேடையை விட்டு கீழே வந்தார். அவரிடம் சொல்லிவிட்டு செல்லலாம் என அருகில் சென்றேன். வாசகர்களால் புடை சூழ இருந்தார். சிறிது நேரம் கழித்து கிடைத்த இடைவெளியில், 'நான்தான் இளங்கோ.. அடிக்கடி மெயில், சாட்ல வருவேனுங்க...' என்றேன். 'அது நீங்கதானா.. !' என்று புன்னகைத்தார். பேசி கொண்டும் கேள்விகள் கேட்டு கொண்டே இருந்தார்கள் சுற்றி இருந்தவர்கள். அவரிடம் சொல்லிவிட்டு நடக்கலானேன். கூடவே ஒரு புகைப்படமும். என்னுடைய செல்லில் புகைப்படம் எடுத்த அன்பருக்கும், அனுமதி அளித்த ஜெயமோகனுக்கும் என் நன்றிகள்.

இது நான் கலந்து கொண்ட முதல் எழுத்தாளர் சந்திப்பு. கேள்வி கேட்ட வாசகர்கள் தாங்கள் கேட்ட கேள்விக்கு சரியான பதில் கிடைக்கவில்லை என்றார்கள். ஜெயமோகனே ஒரு கட்டுரையில் சொன்னது போல "ஒருவருடைய விடைகள் இன்னொருவருக்கு சரியாக இருப்பதில்லை" என்ற வாக்கியம் மனதில் வந்து போனது.